EN  |  FR

Hoe saai is gewichttraining?

Je hoort en leest het wel vaker: gewichttraining is saai, oersaai. Al dat vermoeiende gedoe met gewichten. En het zijn niet alleen de damesbladen die in hun spierenfobie een hard oordeel over de ‘irongame’ vellen. Mannenbladen die de metroseksueel hoog in het vaandel hebben schatten het ‘fungehalte’ van trainen met gewichten, vooral vrije gewichten, heel laag in. Vraag: hoe saai is gewichttraining eigenlijk? Antwoord: wie saai doet, saai ontmoet.

Roestig imago

Gewichttraining heeft bij het grote publiek een beetje het imago van ‘brasemvissen’. Je ziet voor het geestesoog de bejaarde visserman zitten met een halfopgerookte bolknap, een lap van een hengel en een boei van een pen. Vangen doet hij helemaal niks en toch blijft hij geduldig zitten. Wie wat van de belangrijkste volkssport op voetbal na weet, weet hoezeer dit beeld niet klopt met de werkelijkheid. Vissen is denksport, waarbij type hengel, de hele betuiging en beloding, het peilen, de weersomstandigheden, de plaats waar de vis zich ophoudt, en niet in de laatste plaats het aas en lokvoeder van het allergrootste belang zijn. Vooral bij het laatste (lokvoer) lijkt de hengelsport overigens enorm op de supplemententak van de fitnessbranche. Wat er aan variatie te koop is en de claims van gigavangsten die worden gedaan, het zijn nog net geen eeneiige tweelingen, maar de branches lijken toch verdomd veel op elkaar. Punt is: vissen, op welke vis ook, is allesbehalve saai en je moet ontzettend veel uitgeprobeerd en nagedacht hebben voor je onder alle omstandigheden wat weet te vangen.

De bodybuilder is de ‘brasemvisser’ van de fitnessbranche. Mannen die dagelijks met bergen roestig ijzer in de weer zijn, en waarvoor eigenlijk? Wat is daar nou de ‘fun’ van? En, die vislucht is zo aan gewichttraining gaan hangen, dat langer dan 25 minuten op een multistation al als bijzonder benauwend en saai wordt ervaren. Ook hier: wie wat weet van bodybuilding en het ontwikkelen van een goed gespierde fysiek, ziet onmiddellijk dat dit beeld niet klopt. Denk eens aan alle trainingssystemen en de verschillende variabelen die bij spierontwikkeling een rol spelen: training, herstel, voeding, motivatie, waarbij een forse dosis kennis van inspanningsfysiologie, voedingsleer en sportpsychologie nodig is om sowieso productief te kunnen trainen. Voldoende stof om een leven lang mee toe te kunnen. Dat is ook de inspiratie waar mensen zoals Hans Kroon, de Rotterdamse naturalbodybuilder, sportschoolhouder en krachttrainingsdeskundige zijn inspiratie vandaan haalt. Lees het interview met hem op [Natural bodybuilding: de visie van Hans Kroon]. Er valt nog zoveel te leren en uit te proberen, en in dat proces, nu al weer ruim 20 jaar, heeft hij een kwaliteitsfysiek weten op te bouwen van 75 kg naar 105 kg. Schoon aan de haak!

Verveling

Ergens het oordeel ‘saai’ opplakken is een teken van verveling, en verveling is het onvermogen je ergens serieus in te verdiepen, geen echt doel hebben. Vandaar alle aandacht voor ‘opleuken’ en ‘verfunnen’ van zaken waar eigenlijk een spaadje dieper gegraven zou moeten worden. De fitnessbranche moet niet verworden tot een grote funfactory, want het krampachtig opleuken van alles waar serieuze aandacht en inspanning voor nodig is, is een doodlopende en zinloze weg. Wat is er nou spannender, dan met behulp van uitgekiende training- en voedingsprogramma’s je fysiek zo te transformeren dat je eigen moeder je nauwelijks nog herkend? We spreken daarom af, het woord ‘saai’ nooit meer te gebruiken, en zeker niet waar het om het ontwikkelen van een indrukwekkende fysiek gaat. Behalve in het spreekwoord ‘Wie saai doet, saai ontmoet!’