EN  |  FR

Uit liefde voor het ijzer

afbeelding bij Uit liefde voor het ijzer

Vorige week is Piet van der Kruk na een kort ziekbed op 78 jarige leeftijd overleden. Hij was in 1968 de laatste Nederlandse gewichtheffer op de Olympische Spelen in Mexico. Na zijn sportcarrière was hij onder meer voorzitter van de krachtsportbond en directeur van het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken (NeCeDo), de voorloper van de Dopingautoriteit. Piet had een grote interesse in de geschiedenis van de krachtsport, schreef een boek over Sandow, de schutspatroon van de krachtsport en bodybuilding. Hij trainde tot vlak voor zijn verscheiden nog geregeld met gewichten.

Piet van der Kruk werd het gewichtheffen als het ware met de paplepel ingegeven. Zijn vader deed aan gewichtheffen en nam zijn zoontje mee naar het Scheveningse Circustheater waar in 1949 de wereldkampioenschappen gewichtheffen werd gehouden. Het grote voorbeeld in die tijd was de Haagse zwaargewichtheffer Bram Charité, die zes keer nationaal kampioen werd en op de Olympische Spelen in 1948 in Londen een bronzen plak wist te behalen. Charité was handelaar in lompen en metalen en hield er een bijzonder dieet op na van volle melk en veel vette haring en mocht tussen de verschillende onderdelen (drukken, stoten en trekken) graag een sigaar roken. Bram Charité was later als krachttraningscoach actief, o.a. bij ADO Den Haag en had zijn eigen gewichthefvereniging Robot.

Allround Krachtsporter

In zijn jeugd deed Van der Kruk aan turnen, bij de Christelijke Gymnastiek Vereniging Exelsior in Delft. Op veertienjarige leeftijd schakelde hij over naar de Delftse Krachtsportvereniging Sandow, waar hij zich vooral richtte op het gewichtheffen en Grieks-Romeins worstelen. Hij werd twee keer jeugdkampioen van Nederland bij het gewichtheffen en één keer bij het worstelen. Enkele jaren later werd hij daarnaast ook lid van de Delftse Atletiek Vereniging AV ’40. Hier legde hij zich toe op de werpnummers kogelstoten en discuswerpen. In het kogelstoten veroverde hij twee nationale jeugdtitels.

Na zijn dienstplicht werd hij in 1963 lid van de Haagse Krachtsportvereniging Simson-KDO, waar hij zijn trainingsmaat Kees van Koolhoven vond en grote progressie boekte. Tussen 1964 en 1969 verbeterde hij in het zwaargewicht 32 keer een Nederlands record. Zijn gouden jaren in de krachtsport lagen in de jaren zestig. Op de Olympische Spelen van 1968 in Mexico werd hij negende in de zwaargewichtklasse (lichaamsgewicht 127,5 kg). Toen hij in 1969 stopte waren de Nederlandse records op zijn naam: drukken 168 kg, 143 kg trekken, stoten 187,5 met een totaal van 487,5 kg. Tussen 1956 en 1969 tilde Van der Kruk als gewichtheffer 96 wedstrijden, waarvan 9 landenwedstrijden. Bij de senioren veroverde hij vijfmaal de nationale titel. Piet was tevens viervoudig nationaal kampioen kogelstoten, met een persoonlijk record van 17.09 meter(1967). Na zijn actieve sportcarrière werd Piet bondscoach van de nationale gewichthefselectie en begeleidde hij tussen 1975 en 1992 vertegenwoordigende teams naar vele internationale wedstrijden. Hieronder een foto van Piet van der Kruk met de Oekraïnse zwaargewicht Leonid Zhabotinsky, overigens tevens een groot voorbeeld van de jonge Arnold Schwarzenegger. 

Sportbestuurder

Piet van der Kruk heeft tijdens en vooral na zijn sportcarrière veel voor de Nederlandse sport betekend. Dat jeugd zoveel mogelijk aan het sporten moest worden gebracht en dat daarvoor sportaccommodaties nodig waren werd hij niet moe te bepleiten. Zo was hij medeoprichter en bestuurslid van de Stichting Verenigingshallenplan en later hoofd van de afdeling sportaccommodaties van de Nederlandse Sportferatie (NSF, nu NOC*NSF). In 1993 opende hij samen met NSF voorzitter Marten Kastermans in Gouda de duizendste multifunctionele sporthal, de Zebra. Piet van der Kruk was van 1998 tot eind 2001 tevens directeur van het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken (NeCeDo) voorloper van de Dopingautoriteit. Hij heeft de organisatie verder ontwikkeld en voor de nodige stabiliteit gezorgd. In de periode daarvoor was hij al betrokken bij het NeCeDo in zijn rol als voorzitter van de commissie Lijf, Sport en Middelen. Deze commissie ontwikkelde beleid rond de problematiek van het gebruik van dopingmiddelen in de breedtesport. Het vormde de basis voor wat uiteindelijk het programma van Eigen Kracht zou worden.

Piet van der Kruk had een grote interesse voor de geschiedenis van de krachtsport. Hij schreef een boekje over Sandow, dook in de geschiedenis van de Nederlandse krachtsport, schreef een jubileumboek voor zijn atletiekvereniging AV 40 en hield voor de historische vereniging Delfia Batavorum lezingen over de geschiedenis van de krachtsport. Hij was tevens bijna 25 jaar lang televisiecommentator bij Eurosport, gewichtheffen.

Piet van der Kruk was het levende bewijs van wat een krachtsporter op eigen kracht kan bereiken.

Piet in actie in 1969 is hier te zien. Een overzicht van zijn sportprestaties is hier te zien.

Dossier: