EN  |  FR

Als steroïden je leven beheersen
Ex-gebruiker vertelt: "Mooi van buiten, rot van binnen"

Door Remco Tevreden en Rens van Kleij


Bij de Lijf, Sport & Middelen projecten heeft het NeCeDo direct contact met sporters in sportscholen en fitnesscentra waarbij er open en eerlijk gepraat kan worden over middelengebruik. Deze keer geen verhaal over de effecten en bijwerkingen van steroïden, maar over de invloed van steroïden op iemand zijn leven. Wij laten een ex-gebruiker van steroïden aan het woord aangezien hij zijn verhaal graag aan meerdere sporters kwijt wil. Ook hij is immers maar  met één kuurtje begonnen.

Het NeCeDo kan geen enkele aansprakelijkheid aanvaarden voor beweringen en uitspraken gedaan door de geïnterviewde.

Hij wil niet met zijn naam in de publiciteit. "Daar ben ik nog niet aan toe. Noem me maar Cees." Om anderen voor hetzelfde te waarschuwen wil Cees wel zijn verhaal kwijt. Zijn verhaal over een verwoest leven. Een periode die hem zijn levensgeluk - een baan en een gezin - had moeten brengen, ontaardde in een nachtmerrie. Door doping. Tien jaar lang is Cees in de ban van doping geweest. Het begon op zijn achttiende, toen hij een sportschool opzocht om wat te trainen. "Ik deed aan karate en wilde sterker worden. Dan moet je met gewichten aan de slag. Nou, ik zag al heel snel dat ik met mijn training niet de omvang kreeg van grote jongens die er rondliepen. Dus vroeg ik op een gegeven moment: 'hoe doen jullie dat?' 'Met pillen', kreeg ik meteen te horen."

Eén kuurtje, meer niet!

Cees stond er wel open voor. En kreeg via dezelfde jongens in zijn sportschool een Dianabol® kuur. "Ik dacht: 'één kuurtje Dianabol®, daarna niet meer.' Natuurlijk liep het anders. Ik zag mijn spieren door die acht tabletten per dag groeien als kool, vond dat prachtig en ging nog meer trainen en meer gebruiken. Er kwamen injecties met anabolen steroïden bij. Mijn ultieme doel was toen: zo groot en sterk mogelijk worden."

Via zijn 'vrienden' kwam Cees terecht bij een sportarts. "Althans, zo werd deze persoon aangekondigd. Het bleek een masseur of beter nog: een kwakzalver. Maar dat had ik toen nog niet in de gaten. Hij controleerde mijn bloeddruk en zei zonder wat dan ook te controleren dat mijn lever prima functioneerde. Ik kon gerust doorgaan met gebruiken. Dat was precies wat ik wilde horen. Met mijn gemiddelde lengte groeide ik van 90 naar 120 kilo.  Ik kon 225 kilo bankdrukken. Het ging echt goed. Alleen niet meer met mijn portemonnee. De kosten voor de anabolica en de rest waren abnormaal hoog. Op een gegeven moment kon ik dat niet meer betalen, terwijl ik een goede baan had, veel uren 'aan de deur stond' en ook nog wat verdiende aan de verkoop van het spul. Want dat was heel makkelijk. Ik hoefde niet ver te zoeken om aan mijn spullen te komen. Maar alle inkomsten waren niet genoeg om alles te kunnen betalen. Zo heb ik ook nog een deel van mijn huis moeten opeten."

Superman

De gevolgen van het overmatig steroïdengebruik vielen steeds meer op. Cees veranderde van een normale jongen in een asociale gozer. "Ik dacht dat ik Superman was, en dat iedereen moest buigen voor me. Ik kickte erop als ik merkte dat mensen bang voor me waren." Net als veel van zijn makkers was Cees portier bij een nachtclub. "Dat was helemaal het einde. Kon je lekker provoceren. Dat deed ik dus ook. Maar niet alleen daar. Ook thuis was ik vervelend. Voor het minste of geringste zat ik op de kast. Mijn relatie met mijn vriendin ging kapot. Daardoor raakte ik ook mijn kind kwijt."

Angstaanval

Cees bleef jarenlang op die manier leven: trainen, slikken, spuiten en als portier indruk maken. Ook zijn volgende grote liefde hield het daardoor niet bij hem uit. Maar er gebeurde meer. Op zijn achtentwintigste bezweken lichaam en geest. "Ik kreeg opeens vreselijke angstaanvallen. Echt niet normaal. Ik kon niet anders dan rennen en huilen. Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan, die al wel  wist van mijn gebruik. Hij wist alleen niet hoe hij me moest helpen en stuurde me door naar het RIAGG. Daar was ik er ook al snel achter dat ze niet wisten waar ze over praatten. Van druggebruik weten ze alles af en zijn er heel veel zelfhulpgroepen druggebruikers. Van doping weten ze helemaal niets. Nog steeds een onderwerp waar een taboe op rust. In feite moest ik de hulpverleners uitleggen wat ik deed en wat er met me gebeurd was."

Boodschappenlijst bijwerkingen

En dus stond Cees er alleen voor. Een zelfmoordpoging volgde. "Nu zeg ik: 'Gelukkig is die mislukt.' Toen was ik daar heel wat minder blij mee." Zijn tweede ex hielp hem weer enigszins op de been. Mede daardoor is Cees momenteel bezig weer langzaam uit het dal te klimmen. Moeilijk is dat wel, vindt Cees, het gaat dag voor dag beter. De gevolgen van het jarenlange gebruik hebben namelijk diepe sporen nagelaten in het lijf van de man. De lijst met kwalen is imposant: hoge bloeddruk, astma, slechte bloedwaarden, een niet goed functionerende lever en een allesbehalve optimale geestelijke gesteldheid. "Net als zoveel anderen: mooi van buiten, rot van binnen", zegt Cees cynisch. Zijn lichamelijke en geestelijke toestand zijn er de oorzaak van dat Cees werkloos aan de kant van de maatschappij staat. "Ik wil graag weer werken", praat hij zichzelf moed in. "Maar nu kan dat absoluut nog niet. De ene dag voel ik me aardig, en ga ik weer trainen. Soms blijf ik gewoon thuis, dan voel ik me klote en wil ik niet naar buiten. Ik probeer te genieten van mijn kinderen die ik gelukkig toch nog kan zien. Ik ben blij dat ik dat tenminste nog kan. Er zijn gebruikers van mijn leeftijd die hun kinderen niet zien opgroeien. Die zijn gestorven, meestal aan een hartaanval. Ik voorspel over tien jaar veel meer sterfgevallen. Het is niet normaal meer wat ze tegenwoordig gebruiken. Over een tijd zal dat wel goed duidelijk worden.

Van zijn vrienden op de sportschool heeft hij tijdens zijn donkerste dagen, maar ook daarna nooit meer iets vernomen. "Die gasten zijn zoals ik was: puur asociaal. Bovendien willen ze niks te maken hebben met mensen die er kapot aan gaan. Het zou hen zelf namelijk ook kunnen gebeuren en dat willen ze niet weten." Cees ziet hen niet meer. Hij traint nu in een andere sportschool. "Niet dat ik de indruk heb dat daar alle bezoekers clean zijn, maar het spul ligt hier tenminste niet zo voor het oprapen. Als mensen me vragen hoe ze hun spieren net zo kunnen laten groeien als die van mij, vertel ik hun mijn verhaal. En dan is mijn advies duidelijk: gewoon niet doen."

Meer voorlichting

De toekomst van Cees is zeer twijfelachtig. Het liefst zou hij willen helpen dat anderen niet in de valkuilen stappen, waar hij wel in donderde. Voorlichting is belangrijk. "Omdat het bij velen nog onbekend is. Zoals ik al zei: op doping rust er nog steeds een enorm taboe. Bij de sporters zelf, maar ook bij de hulpverleners. Daarom is het goed dat er een instantie is waar je betrouwbare informatie kan krijgen. Ook de huisarts moet meer kennis over doping krijgen. Bij de meeste huisartsen is het onderwerp niet bespreekbaar. Maar desondanks zijn er altijd gebruikers die hun gang zullen blijven gaan en zich in de ellende storten.

De voormalig gebruiker, 37 jaar oud, zegt uit het dal te klimmen. Tergend langzaam, dat wel. Op dagen dat hij zich goed voelt, gaat hij weer onder de ijzers liggen, maar er zijn genoeg dagen bij dat hij zijn bed niet uitkomt. "Ik ben een wrak, geestelijk èn lichamelijk. Ik leef bij de dag, probeer mijn kinderen zoveel mogelijk te zien opgroeien. Er zijn genoeg leeftijdsgenoten uit het circuit, die dat niet meer kunnen. Die gingen dood. Pats-boem, een hartaanval door dat rotspul" waarna Cees nog een paar pillen wegslikt ……… tegen depressiviteit.

Interview door Jan Brouwer de Koning

Sport & Fitness 99, juli/augustus, 2000