EN  |  FR

Wablief? Het dieet van Michael Phelps

De kans dat golden boy Michael Phelps een boek gaat schrijven over zijn voedingsgewoonten om op gewicht te blijven is klein, zeer klein. Sonja Bakker hoeft niet te vrezen en de vereniging van Fast Food Exploitanten is dolblij met de turbozwemmer en grootste Olympische atleet aller tijden. Over de stofwisseling van een sporter die al acht gouden plakken op zijn bord heeft liggen.

Natuurlijk, alle ogen waren al de hele Olympische Spelen gericht op ‘Kwatta’, want turbozwemmer Michael Phelps had het in zich om het record van Mark Spitz van zeven gouden medailles gewonnen op de Olympische Spelen in 1972 in München te verbeteren. En zo geschiedde. Met acht gouden plakken mag hij zich de kampioen der kampioenen noemen, en dat is bepaald niet gek voor een jongen met ADHD en aapachtig lange armen. Tussen alle goud in dook in de media plotseling een discussie op dat snel het gesprek van de dag domineerde: ’s mans calorische consumptie zou liggen op 12.000 calorieën per etmaal. Wablief!? Heeft die vent nog wel tijd om te zwemmen?

De turbostofwisseling van Phelps

Om acht gouden medailles te winnen moet je natuurlijk stevig ontbijten, geen diëtist zal het ontkennen. Maar drie broodjes gebakken ei met kaas, sla, tomaat, gebakken uien en mayonaise, kortom, the works, een omelet van vijf eieren, een bak havermout, drie wentelteefjes met poedersuiker, en drie chocoladepannenkoeken… En zo zagen de rest van de maaltijden er ongeveer ook uit, plus nog de consumptie van allerlei shakes en sportdranken. Het geheel zou liggen op 10.000-12.000 calorieën op trainingsdagen, en dat zijn er in het wedstrijdseizoen zes per week, waarbij hij gemiddeld vijf uur op hoge snelheid watermeters maakt. Diverse diëtisten riepen dat zo’n hoeveelheid onmogelijk was, dat het realistischer was om te denken aan 8000-9000 calorieën per dag. Phelps, die een lengte heeft van 1.93 m en rond de 90 kg weegt, zou per uur zwemmen ongeveer 1000 calorieën verbruiken en dan kom je bij 5 uur zwemmen op een dag op 5000 calorieën intensieve arbeid plus een ‘normaalverbruik’ voor iemand van zijn lengte, gewicht en leeftijd (23) en actieve leefstijl op 3500-4000 calorieën. Totaal generaal hooguit 9000 calorieën.

Diverse andere diëtisten en voedingskundigen, waaronder dr. Liz Applegate, voedingsconsulent van tal van Olympische sporters en hoofddocent sport & voeding aan de universiteit van Californië, acht de enorme calorische consumptie van Phelps wel degelijk mogelijk. ‘Voor hem gaat het om te proberen zoveel mogelijk calorieën naar binnen te werken, dus dan kun je niet met vezelrijke voeding aankomen. Ik ben er niet verbaasd over, veel sporters met een heel hoog energieverbruik eten op die manier.’ Verder wijzen een aantal diëtisten ook op dingen als de hoge naverbranding van zulke intensieve trainingsarbeid, de hoge kosten voor de stofwisseling om al dat eten te verteren en het feit dat Phelps zelf zegt dat hij ondanks al dat eten de grootste moeite heeft om niet af te vallen, een scenario waar horrorauteur Stephen King het boek Thinner over heeft geschreven, dat later is verfilmd. Een advocaat rijdt een stokoude zigeunerin dood, waarna haar vader(!) een vloek over hem uitspreekt. De tot dan toe met ernstig overgewicht worstelende man begint op moordend tempo af te vallen en moet steeds meer gaan eten om niet als skelet te eindigen.

Fast Food

Met fastfoodbedrijven als Coca Cola en Mars aan kop van de Olympische sponsoring, bezorgen de voedingspraktijken en de vele gouden plakken van superatleet Michael Phelps de hele fastfoodsector een hele goede naam. Natuurlijk moet niet iedereen zo eten als ‘The Baltimore Bullett’, zoals zijn bijnaam luidt, maar zou hij al die dingen eten als het ongezond voor hem was? Met zo’n paradepaardje blaas je alle bezorgde moeders, diëtisten en obesitasspecialisten met groot gemak omver. Zelfs de Sterke Man van het Voedingscentrum is er waarschijnlijk niet tegen opgewassen. Fast Food gaat gouden tijden tegemoet met Michael Phelps als uithangbord.