EN  |  FR

Klassieke fysieken

Bodybuilders van toen zouden geen enkele kans maken tegen de hardcore-elite van nu, die met 130-135 keiharde kilo’s op het podium verschijnt. En toch hoor je menige bodybuilder spreken in lyrische termen over klassieke fysieken als Bill Pearl en Larry Scott. Nostalgie of latent besef van hoe het anders kan?

Holistische bodybuilder Bill Pearl

Worstelaar, sterke man en ex-topbodybuilder uit de jaren zestig, Bill Pearl, is nu 75 jaar en durft het nog tegen iedere jonge vent op te nemen. Kies een willekeurige basisoefening, of het nu bankdrukken, deadliften of kniebuigen is, Pearl maakt nog steeds gehakt van je. Hij vertegenwoordigt daarmee het beste wat bodybuilding of krachttraining je kan bieden. Laten we Pearl, die een aantal klassieke boeken over krachttraining heeft geschreven (met name Keys to the Inner Universe), eens citeren:

‘Gewichttraining is een van de meest veelzijdige sportactiviteiten waar je aan kunt beginnen: of je nu sterker, beter gebouwd, gezonder, strakker of slanker wilt worden, of onderontwikkelde spiergroepen of blessures wilt wegwerken, het kan allemaal door bewust met gewichten te trainen. Voor mij gaat kracht en gezondheid samen, en daarom ben ik al mijn leven lang met gewichten in de weer.’ (Uit: Getting Stronger – zijn krachttrainingsboek voor het grote publiek).

Bill Pearl, die voornamelijk uitkwam voor de NABBA, de concurrent van de IFBB, de grootste bodybuildingbond, die jaarlijks onder andere ook de Mr. Olympia organiseert, was eind jaren zestig, begin jaren 70 van zo’n kaliber, dat Schwarzenegger liever een straatje om ging. Een fysiek opgebouwd vanaf zijn 14e jaar, toen hij op de kermis ooit een goed gebouwde ‘strongman’ had gezien. Kijken we naar foto’s uit de jaren vijftig, dan zien we een sterke, volle fysiek, nog onbezoedeld door het gebruik van ‘allerhande’ verboden middelen. Pearl heeft er nooit een geheim van gemaakt, dat hij eind twintig een half jaar deel heeft genomen aan een onderzoek van militaire wetenschappers waarbij hem anabole steroïden zijn toegediend. De ongelofelijke resultaten van Oostbloksporters (gewichtheffen) midden jaren 50 van de vorige eeuw schokten de Amerikanen namelijk evenzeer als de Spoetnik die de Russen de ruimte inschoten. Onder het ijzer en in het heelal waren de communisten de Amerikanen de baas, en dat kon natuurlijk niet.

Pearl heeft voor zo’n groot kampioen uitzonderlijk weinig wedstrijden gedraaid. Aan de NABBA Pro Universe heeft hij tussen 1956 en 1971 slechts vier keer meegedaan, met tussenpozen van vier, vijf jaar. Al die keren werd hij winnaar. In 1971 versloeg hij op 41-jarige leeftijd Sergio Oliva. Uit interviews weten we waarom Bill Pearl zo weinig wedstrijden draaide. Hij wilde zijn gezondheid niet schaden. De vegetariër Pearl moest namelijk niet alleen weinig van anabole steroïden hebben, maar het was hem eigenlijk ook zijn eer te na (zie ook Natural bodybuilding: de visie van Hans Kroon).

Surrealistische bodybuilders

De huidige generatie topbodybuilders, onder aanvoering van Ronnie Coleman, hebben gezondheid en eergevoel (succes op eigen kracht) niet erg hoog in het vaandel staan. Ze zijn cynisch en pragmatisch en gaan daarbij zeer ver. Het verschil tussen freaks als Gregg Valentino en Klaus Kaak, ongetalenteerde krachtsporters die van hun lichaam een gruwelijke lachspiegel hebben gemaakt, en toppers als Jay Cutler, is in wezen niet zo groot: ze zitten allemaal op de verkeerde weg. Zulke fysieken laten in hun surrealisme eigenlijk precies zien wat er mis is: een weergave van het menselijk lichaam waarmee je je nog maar heel moeilijk kunt identificeren.

Bill Pearl heeft dat pad bewust niet willen volgen. Hij geniet op zijn 75e nog dagelijks van zijn moestuin, wijngaard en collectie klassieke automobielen. Alles te danken aan zijn liefde voor het ijzer. Vanwege die liefde gaat zijn lichaam sterk en gezond een leven lang mee.

Dossier: