Symposium 10 jaar Anabolenpoli II
Op donderdagmiddag 26 maart 2020 organiseert de Dopingautoriteit samen met het Spaarne Gasthuis het Symposium 10 jaar Anabolenpoli. Het symposium vindt plaats in het Teylers Museum te Haarlem. In dit webbericht nog wat extra achtergrond over de cultuur en evolutie van bodybuilding. Over extreem gespierde heren en dubbelgespierde dames.
Wie een beetje is ingevoerd in de oorsprong van bodybuilding, kent de naam van Eugen Sandow (1857-1925), de schutspatroon van het moderne bodybuilding. Zijn echte naam was Friederich Wilhelm Müller. Hij begon op 19-jarige leeftijd als showman en krachtmens in een rondreizend circus. Hij verschilde van de klassieke ‘strongman’ door zijn lage lichaamsvetpercentage en duidelijke zichtbaarheid van zijn spieren. Een handige manager adviseerde hem de nadruk te leggen op spiervertoon in plaats van het tillen van zware gewichten. Zijn act werd uiteindelijk die van ‘Grieks standbeeld’ dat onder speciale belichting tot leven werd gewekt. Er vielen geregeld dames flauw. Het op harmonieuze wijze ontwikkelen van de spieren van het lichaam (proportioneel en symetrisch), was de erfenis die Sandow naliet aan bodybuilding. Joe Weider is de man die het bodybuilding wereldwijd heeft gepopulariseerd.
De evolutie van bodybuilding: heren
De introductie van anabole steroïden eind jaren 40, begin jaren 50, heeft het bodybuilding in een stroomversnelling gebracht. Bekijk je de bodybuilders vanaf de jaren 50 steeds met stappen van 10 jaar dan is de toename en omvang van de spiermassa onmiskenbaar. Tussen Larry Scott en Arnold Schwarzenegger, Dorian Yates en Ronnie Coleman liggen de nodige kilo’s. De eerste Mr. Olympia woog nog geen 85 kg, Schwarzenegger rond de 100 kg, Dorian Yates 120 kg en Coleman 135 kg schoon aan de haak. De afgelopen jaren zijn er ook uitschieters van 140-145 kg geweest. Dat de fysieken er niet fraaier op zijn geworden, was de klacht van Schwarzenegger, die naast een filmcarrière als sponsor en organisatie van wedstrijden en evenementen nog nauw betrokken is bij het bodybuilding.
Lees hierover: Message in a bottle. Zie ook de documentaire ‘Groter dan groot’.
De evolutie van bodybuilding: dames
We vegen de waarheid liever niet onder het tapijt: in bodybuildingwedstrijden zijn dames te lang als randversiering gebruikt. Dat gaat terug op de jaren 50 van de vorige eeuw, toen bodybuilding als sport nog viel onder de AAU (American Athletic Union), een machtige sportbond die bodybuilding niet als echte sport zag (heren die elkaar met olie insmeren en maar voor de spiegel staan…) en ze daarom steevast op een zeer laat tijdstip hun ding lieten doen, nadat alle klassen in het gewichtheffen, en dat waren er nogal wat, hun onderdelen trekken, drukken en stoten hadden afgewerkt. Omdat er rond middernacht geen hond nog naar bodybuilding kwam kijken, grepen de organisatoren van bodybuildingwedstrijden naar een beproefd recept: lange line ups van dames in bikini.
Vanaf de jaren 80 ging het hard met de dames. Veel te hard vonden veel mannen. Joe Weider probeerde de trend van dubbelgespierde dames in hoogst eigen persoon te stoppen. Dat lukte lang niet erg.
Lees hierover: Miss Olympia: het einde van een wedstrijd. Zie ook Terug in balans.
Over het verschil tussen wat 'natuurlijk' is en niet, lees: De rant van Romano.
NB: Inschrijven voor het Symposium 10 jaar Anabolenpoli kan (nog) hier. Let op! Er zijn nog slechts enkele tientallen plaatsen beschiikbaar.