Anavar is geen supplement

WAT NIEMAND JE VERTELT OVER OXANDROLONE

Halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw zette het Amerikaanse chemieconcern Searle onder de naam Anavar een anabole steroïde op de markt die zo mild was, dat zelfs kinderen het konden gebruiken. Zeiden de makers. Diezelfde anabole steroïde is nu populair bij vrouwelijke fitnessatleten, die zich hebben laten vertellen dat oxandrolone eigenlijk een ‘voedingssupplement’ is.

Nadat oxandrolone in 1964 onder de naam Anavar op de markt was gekomen, verscheen de ene na de andere studie die vertelde hoe veilig en betrouwbaar het nieuwe maar prijzige anabool was. Volgens dierstudies en proeven met mensen, die vaak waren betaald door de fabrikant van oxandrolone, zorgde oxandrolone wel voor meer spiermassa en meer kracht, maar viel het met de bijwerkingen reuze mee. Vrouwen en zelfs meisjes konden het in medische doseringen gebruiken zonder dat ze bang hoefden te zijn voor bijwerkingen als lichaamsbeharing, een lagere stem, het uitvallen van het hoofdhaar en vergroting van de clitoris. Androgene bijwerkingen, noemen steroidchemici die groep bijwerkingen.

Dit soort vermannelijkende bijwerkingen zijn onomkeerbaar, en dan zit je daar dus maar mooi mee. Als je de eerste studies mocht geloven, dan kregen van alle duizend vrouwen die oxandrolone gebruikten slechts enkele tientallen met die permanente vermannelijkende bijwerkingen te maken.

Internetinfo

Het gros van de informatie op internet is in lijn met de studies uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. “Je vindt op internet een heleboel positieve ervaringen over oxandrolone”, lees je bijvoorbeeld op een website. “De strekking van die ervaringen is dat oxandrolone een veilig voedingssupplement is. Zo af en toe beweert iemand iets anders. Die negatieve verhalen moet je maar negeren. De mensen die ze hebben opgeschreven kletsen maar wat.”

Ja, je leest het goed. Sommige zelfbenoemde experts beschouwen oxandrolone tegenwoordig als een ‘voedingssupplement’. Sterker nog, als ‘een veilig voedingssupplement’. Geen wonder dat oxandrolone steeds vaker opduikt in het farmacologische arsenaal waarmee vrouwelijke ambitieuze fitnessatleten en bodybuilders hun lichaam willen verbeteren. Oxandrolone, clenbuterol, schildklierhormoon en groeihormoon – dat is de cocktail waarmee veel jonge vrouwen denken dat ze veilig hun ideale fysiek kunnen realiseren.

Handleidingen voor anabolengebruikers, zoals William Llewellyns Anabolics, beschrijven oxandrolone als één van de mildste beschikbare anabole steroïden. Als vrouwen gedurende 4-6 weken een dosis van 5-10 milligram per dag gebruiken, is de kans op androgene bijwerkingen als meer lichaamsbeharing, een lagere stem en vergroting van de clitoris niet groot.

Maar als je een paar van die handleidingen naast elkaar legt, dan ontdek je al snel dat ‘weinig kans op bijwerkingen’ niet hetzelfde is als ‘helemaal geen bijwerkingen’. Wijlen Daniel Duchaine, misschien wel de meest invloedrijke anabolengoeroe van allemaal, waarschuwde daarvoor nog in zijn Underground Steroid Handbook. “Oxandrolone heeft bij de meeste gebruikers op het oog geen bijwerkingen, maar sommige vrouwelijke gebruikers vertelden ons dat ze haren in het gezicht kregen, en dat hun stem dieper werd”, schreef Duchaine. En Dan was toch niet vies van een experimentje.

Klinische studies

Oxandrolone heeft in klinische studies wel meer bijwerkingen, maar die verdwijnen allemaal weer als het gebruikt lang genoeg wordt gestaakt. Oxandrolone verslechtert bijvoorbeeld de cholesterolspiegel (waardoor op de langere termijn de kans op hart- en vaatziekten vermindert), belast de lever behoorlijk en vermindert bij mannen de natuurlijke aanmaak van testosteron. Dat zijn bijwerkingen die je van een orale anabole steroïde kunt verwachten. Ze zijn ernstiger naarmate het gebruik langer duurt en de dosering hoger is. Voor al die bijwerkingen geldt dat ze bij oxandrolone betrekkelijk zeldzaam zijn – maar nogmaals, dat betekent niet dat ze nooit voorkomen.

En dat geldt dubbel en dwars voor de onomkeerbare androgene bijwerkingen waarvoor vrouwen in de regel beducht zijn. Verlaging van de stem, meer lichaamshaar, vergroting van de clitoris en andere permanente androgene bijwerkingen komen ook bij oxandrolone voor, en ook in de doseringen die handleidingen voor anabolengebruikers vermelden.

Dat blijkt onder meer uit de studies onder meisjes en jonge vrouwen die langdurig oxandrolone moeten gebruiken, bijvoorbeeld omdat ze een vorm van bloedarmoede hebben die te verhelpen is met anabole steroïden (anemie van Fanconi), of een aangeboren afwijking waardoor hun hormoonhuishouding niet goed functioneert (syndroom van Turner). Door dat onderzoek zijn de doses die artsen als veilig voor meisjes en vrouwen beschouwen tegenwoordig een stuk lager dan in de jaren zestig en zeventig.

In de meeste studies die aan het einde van de vorige eeuw verschenen gebruikten artsen per kilo lichaamsgewicht 0,06 milligram oxandrolone per dag. Voor een vrouw van 60 kilo komt dat dus neer op 3,6 milligram per dag. Dat is al een stuk lager dan de meeste anabolengoeroes adviseren, maar volgens recent onderzoek nog steeds niet veilig. In een Nederlands onderzoek dat in 2010 verscheen en waaraan 10 ziekenhuizen meewerkten, vonden artsen bij 42 procent van de jonge vrouwelijke gebruikers van die dosering verschijnselen als een lagere stem, lichaamsbeharing en vergroting van de clitoris. Bij de helft van die dosis – en dan hebben we het dus over 0,03 milligram oxandrolone per kilo lichaamsgewicht per dag – was dat percentage nog steeds 16 procent.

In een ander onderzoek, dat in 2014 verscheen in Pediatric Blood & Cancer, kregen vrouwen langdurig 0,04 milligram oxandrolone per kilogram lichaamsgewicht. Een derde van hen kreeg androgene bijwerkingen, waarna artsen hun dosis moesten verlagen.

Blijvende bijwerkingen

Oké, we hebben het dan dus over jonge vrouwen die jarenlang oxandrolone gebruiken – langer dan de meeste vrouwelijke atleten kuren. Maar de praktijkervaringen waarop Dan Duchaine zich baseerde, toen hij het lemma voor zijn Underground Steroid Handbook schreef, maken aannemelijk dat ook die korte kuren in ieder geval bij sommige vrouwen permanente bijwerkingen veroorzaken.

Waarom oxandrolone bij de ene vrouw wel, en de andere vrouw niet, androgene bijwerkingen heeft, hangt waarschijnlijk af van de hoeveelheid ontgiftende enzymen die vrouwen van nature aanmaken. Stoffen als anabole steroïden worden in het lichaam dankzij een legioen van enzymen getransformeerd, geneutraliseerd en uiteindelijk afgevoerd. Dat proces verloopt bij oxandrolone behoorlijk stroef. Veel van de ontgiftende en neutraliserende enzymen staan machteloos tegenover met oxandrolone. Als je van het handjevol enzymen dat wel raad weet met oxandrolone door een klein genetisch foutje toevallig wat minder aanmaakt dan normaal, kan de concentratie oxandrolone in je lichaam hoger oplopen dan normaal. Met alle androgene gevolgen van dien. Overigens is de oxandrolone die op de zwarte markt te verkrijgen is, meestal afkomstig van een underground lab, en dat betekent een extra risico.

Voor alle anabole steroïden geldt, dat er een grotere individuele gevoeligheid is voor de werking en bijwerkingen, dus ook voor oxandrolone. Of jij ook van die kleine genetische foutjes hebt? Dat weet je niet, en er is ook nog geen eenvoudige en betaalbare manier beschikbaar om erachter te komen voordat je aan je oxandrolonekuur begint. Er is wel een manier waarop je honderd procent zeker kunt weten dat je geen last van de bijwerkingen van oxandrolone zult krijgen. Maar die manier had je zelf al bedacht…

Tekst: EigenKracht.nl